Çocuk Olmak

                                               ÇOCUK OLMAK

    Çocuk olmak vardı şimdi...Zaman sanki bize inat hızla ilerledi. Çocukluğumuzu, saflığımızı, heyecanımızı elimizden aldı.

    Çocuk olmak vardı şimdi...Dertsiz, tasasız yaşamak.En büyük dert oyunun ortasında annenin eve çağırması olurdu.Ahh tabii bir de okul var.Ama çocukluk işte arkadaşlarla okulda güzelleştirilirdi. O minicik tenefüste tüm enerji atılır, bir sürü oyunlar oynanırdı.Ya en büyük acının düştüğünde çarptığın dizin olması..

   Çocuk olmak vardı şimdi...İlkleri yaşamanın sevinci, heyecanı...Yeni duygularla tanışmak..Ne olduğunu bilmeyerek durmadan onu görmek istemeler, onla vakit geçirmeler, midendeki kelebeklenmeler..O zaman anlaşılmaz belki ama sonra anlarsın ilk aşkın olduğunu..

   Çocuk olmak vardı şimdi...Hafta sonu bol bol çizgi film ve oyun demekti. Hele bir de kardeş varsa tamamdır.Bazen minik tartışmalar olur iki kardeş arasında ancak en iyi oyun arkadaşı o kardeşimizdir.O kardeş bazen dosttan öte, bazen azılı düşman bazense ödevlerini yaptırdığın kişi olur.

   Çocuk olmak vardı şimdi...Yılbaşları, doğum günleri, bayramlar geldiğinde yataktan büyük bir beklenti ve heyecan ile uyanmak..Bayram o zaman bayramdı,yılbaşları o zaman yılbaşı...

    Çocuk olmak vardı şimdi...İstediğin kadar şımarmak, istediğini yaptırtmak.Evin en miniği olduğundan çok değerli olmak..İstediğin zaman annene puding yaptırıp yemenin en büyük keyif olması..

   Çocuk olmak vardı şimdi...Büyüklüğü özenmek vardı.Kız çocuğu isniz annelerin topuklu ayakkabıları giyinir, makyajlar yapılır.Erkek iseniz kravatlar denenir, tavırlar sertleşirdi.
   Hepimiz yaşamışızdır bu zamanları, bu hisleri..Hele o büyüme isteği ne kadar da baskındır.Ancak bilemezdik ki hayatın bu kadar zor olduğunu, tüm güzellikleri yutup götürdüğünü yerine karmaşa koyduğunu..İşte bu nedenlerle çocuk olmak vardı şimdi.